"İşe yarar bir şey yapmak istedim." Böyle diyor İzmirli, resim yapan şair avukat neden avukatlık yaptığı sorulunca. İzmir'den İzmir'de bir evi olmayacak kadar da uzaklaşmış (evet seni anlıyorum Leyla, ben de arkama bakmadan gittim bu şehirden, İstanbul'un aksine arkamdan da gelmedi, onu unuttum, kapattım sayfalarını, Kordon'a bakan pencerelerin perdelerini tek tek örttüm; en fazla işte lisedeyken bizi beğenmeyen çocuk acaba şimdi beğenir mi merakı). Yaşam her şeye rağmen devam edebilir mi? Kendisiyle konuşup tanışınca kararına her zerremizle karşı çıktığımız Yavuz'u dışarıdan izleyince ona hak da veriyoruz. Aramayan, kendisini de saklayan şair olduğunu gizleyen Leyla. Sen de kendini bizim seni beğendiğimiz kadar beğeniyor musun? Filmin her yerinden Gülten Akın fışkırıyor. Durup ince şeyleri anlamaya vakit ayıranların filmi. İnsanlardan uzak durması ve mesafesiyle meşhur ama bir o kadar da insana dair her şeye aşık şair Leyla'nın hikayesi. Bu filmi S.'den öğrendim. Romanlar, şiirler, resimler, filmler içinde geçen ve birbirine bağlanan hayatlarımız. Başka dillerde yazılan şiirlerin birbirine benzeyen mısralarını ekleştirip twitter'a koyuyorum. Sonra da oturup sözleşme yazıyorum. İşe yarar bir şey yapabilmek için. "Allahtan pencereler açmışlar içi sıkılan evlere".
